nasz nowy idol

Izraelski reżyser Eytan Fox podpisał umowę z X Filme Intl. na realizację filmu rozgrywającego się w czasach II Wojny Światowej. Obraz pod tytułem "Gad" będzie opowiadał prawdziwą historię Gad Becka.
Gad Beck był synem austriackiego Żyda emigranta i Niemki, która przeszła na judaizm. Dzięki niemieckiej krwi matki uniknął deportacji do obozu koncentracyjnego, kiedy hitlerowcy rozpoczęli proces eliminacji Żydów. Beck związał się z żydowskim podziemiem. Będąc homoseksualistą wykorzystał swoje kontakty w tym środowisku, by ratować rodaków. W 1945 zdradzony przez żydowskiego szpiega pracującego dla Gestapo został zamknięty w więzieniu w Berlinie. Po wojnie organizował emigrację Żydów do Palestyny, gdzie sam przeniósł się w 1947 roku. Do Berlinia powrócił w 1979 roku. Eytan napisał scenariusz do spółki ze swoim partnerem Galem Uchovskym. Budżet wyniesie w granicach 6-10 milionów dolarów. Producenci liczą na międzynarodową obsadę, być może ze znanym Amerykaninem w roli głównej.

Wiecej o Foxie - http://www.imdb.com/name/nm0297202/ i o jednym z naszych editor's pick of last week - http://www.allmovie.com/cg/avg.dll?p=avg&sql=1:281704

(put the little kids in the corner with their face and their eyes in the corner)

dwie serie inspirowane astmą, potrzebą tlenu, mardou fox i post-polis czyli zyciem ponowoczesnego miasta:
http://flickr.com/photos/whitemeetsdaliinstarbucks/sets/72157605092633143/
http://flickr.com/photos/whitemeetsdaliinstarbucks/sets/72157604901640041/
models: wojtek, anka.

missing kissinger.

26 czerwca WAB wydaje "Tęskniąc za Kissingerem" Etgara Kereta. Pierwotnie kilka opowiadań z tego tomu zamieszczono po polsku w "Gaza Blues", nakładem Świata Literackiego. Projekt WABu to wydanie wszystkich książek Kereta w autorskiej kolejności, tak jak ukazywały się po hebrajsku.

U Kereta - wiadomo, krótka forma, misternie skonstruowany fragment wiekszego świata, ucięty umiejętnie z kilku stron, zawsze pozostawiajacy niedosyt i pytanie, "a co by było gdyby autor pociągnął opowiadanie o kilka zdan naprzód"? Przyzwyczajamy sie do bohaterów, a Keret po kilku sekundach z ironią i absurdalnie ich nam zabiera. Etgar jest jednym z najchętniej czytanych autorów w izraelskich więzieniach. Twierdzi, że to z powodu rozmiaru jego opowiadań – większość z nich można przeczytać w drodze między celą i prysznicami.

W tej historii dziewczyna nie wierzy chłopakowi, że miał orgazm. Po stosunku wkłada sobie do pochwy palec i liże go, żeby sprawdzić, czy jest tam nasienie. Oczywiście nie chodzi tu w ogóle o seks, lecz o zaufanie.Etgar Keret o opowiadaniu Tęskniąc za Kissingerem.

praca nad kostiumami trwa. inspirations: tokyo graffiti mag, graniph, street fashion (tokyo, tel-aviv, szanghai). ulica to teatr totalny, a moda, w której nie można wyjść na ulicę nie jest modą.

psycho, zen i psychoza

Zdjecia promujace ASTMĘ w przestrzeni wirtualnej i miejskiej inspirowane sa dwoma postaciami. Pierwsza z nich to sam Chaim (po hebr.życie), bohater Kereta, pracownik Kamikaze Pizza, żyjący wg imperatywu kategorycznego Kanta chłopiec - mężczyzna, przedstawiający nam doraźną, autonomiczną, stwarzaną na własny użytek rzeczywistość. Druga postac to Mardou Fox, alter ego kochanki Jacka Kerouaca, miejska ćma klubów jazzowych i barów San Francisco szalonych lat 50-tych. Oboje sa aniołami które i tak nigdy nie będą latać, moga jedynie dywagować o rzeczywistości fizycznej, posiłkować się nią, ale nie odzwierciedlać. Fotografie z serii "Optyka Cienkich Warstw" , wprowadzajace w spektakl, są sczytywane na poziomie myślenia obrazowego by potem, w razie potrzeby, być tłumaczone dalej, na poziom werbalny.

"fotografia to teatr martwych ludzi" - roland barthes

i am a cat to your asthma, and you were the smoke to my cancer, czyli...

Astma opowiada historię młodych ludzi, którzy nie mogąc obronić własnej egzystencji w miejskiej rzeczywistości, uciekając przed samotnością i pozornymi substytutami spełnienia, popełniają samobójstwo. Sam fakt odebrania sobie życia jest tu tylko pozorną formą ucieczki przed miejską rzeczywistością: światem pośmiertnym okazuję się również miasto – tym razem miasto samobójców. Samobójstwo jest dla nas metaforą problemu, na ile człowiek jest zdeterminowany przez miasto i czy może się tej determinacji przeciwstawić. Miasto jest dla bohaterów jedyną przestrzenią życiową, na którą skazani. Wrażenie niemożności ucieczki przed rzeczywistością miasta staje się tym mocniejsze, o ile miasto w myśleniu bohaterów jest bezkresne i wciąż takie samo: A to (miejsce) najbardziej ze wszystkiego przypomina mi Tel Aviv. Mój współlokator Niemiec powiedział, że tu jest jak we Frankfurcie. Ten Frankfurt to też musi być niezła dziura. Bohaterowie, po raz kolejny zmuszeni do wcielenia się w rolę obywatela miasta, postanawiają wyruszyć w podróż w poszukiwaniu namiastki szczęścia i spełnienia, w poszukiwaniu siebie. Główna narracja spektaklu będzie przerywana songami i projekcjami nawiązującymi do innych opowiadań Kereta, mającymi na celu wprowadzenie równoległych i dodatkowych narracji, opowiadających krótkie historie obywateli miasta z perspektywy ich własnego, intymnego doświadczenia: ich lęki, pragnienia i przeżycia. To zwielokrotnienie narracji jest próbą wdarcie się pod powierzchnię krajobrazu miasta, do osobistych historii jego mieszkańców. Tytuł spektaklu został zaczerpnięty z jednego z opowiadań wykorzystanych w scenariuszu: astma, jako choroba cywilizacyjna charakterystyczna dla przestrzeni zurbanizowanych, jest tu metaforą duszenia się codziennością i fizjologicznej potrzeby tlenu.